Melly Tjiesmas
Door: Lottie en Marjan
Blijf op de hoogte en volg Marjan
26 December 2014 | Vietnam, Hoi An
Terwijl Nederland zich druk maakt over welk gerecht er geserveerd moet worden op tweede kerstdag, welke outfit men aandoet en of de ballen wel harder glimmen dan bij de buurvrouw, verteren wij kilo's sticky rice, lopen we rond in fladderbroeken en is van een kerstgevoel geen sprake. De grensovergang met Vietnam is zojuist gepasseerd en daarmee laten we 1 week Thailand en 2,5 week Laos achter ons. De vlucht van Shanghai naar hartje Thailand was nou eenmaal het makkelijkst het goedkoopst en na een paar uur vliegen stonden we ineens in 30 graden Bangkok. Waar de mensen je het geld uit je portemonnee willen trekken, waar ik nog steeds de smog van ophoest en waar de toeristen rondlopen alsof je in Spanje op vakantie bent. Veel korte broekjes en jurkjes met gebruinde benen en het liefst een 5 liter cocktail in de ene en een gefrituurde loempia in de andere hand. Misschien was het de cultuurshock na China, misschien waren we de grote steden even beu en waarschijnlijk waren we wat bevooroordeeld, maar wij zijn zo snel mogelijk Bangkok uitgevlucht. Omdat we moesten wachten tot ons visum voor Vietnam klaar zou zijn, hebben we het dichtstbijzijnde eiland opgezocht, Ko Samet, en onszelf een rustige acclimatisatie gegund. Je moet nou eenmaal even wennen aan het heerlijke warme weer, het fantastische eten en inderdaad de buckets. De overtocht met de boot had ons nog wel fataal kunnen worden. Midden op zee met een krakkemikkig sloepje gingen we met een veel te klein vaartje dwars door het onweer heen. Elke bliksem leek in de boot te slaan en een vers overgevlogen Nederlandse gezin aan de "regenkant" van de boot, kreeg en de bui vol over zich heen. Die blikken waren onbetaalbaar en maakten de overtocht voor ons wat leuker dan voor hen :) Het eiland was prachtig maar klein en precies goed voor de paar dagen die wij er wilden doorbrengen. Een fireshow op het strand krijg je gratis bij je avondeten en die mannetjes pakken uit hoor! Het vuur vliegt alle kanten op en je mag de firelimbo liggend op hun bovenbenen meedoen.
Eenmaal terug in Bangkok namen we de nachttrein naar Chiang Mai. Het plan was eigenlijk direct naar Laos te gaan de dag dag we in Bangkok zouden arriveren, maar nu we toch al bezig waren kon een extra tussenstop er ook nog wel bij. Olifantrijden stond hoog op de bucketlist van vooral Lottie en Chiang Mai leek ons een geschikte stad om dat te doen. Een tour was snel geregeld en met een gezellige groep reden we de volgende dag het mooie landschap door. Het duurde maar een paar uur of we zaten op de rug van zon enorm beest. Die van ons had een baby, te lief gewoon. Het voelt behoorlijk onstabiel kan ik je vertellen, een kameel is er niks bij. Toen Lottie zich een halve meter hoger dan mij bevond, vond ook de olifantentemmer dat het tijd was dat ik wat meer naar het midden zou verschuiven. Je zou maar van een olifant vallen...
De tweede dag werd ingevuld met bamboe rafting wat spectaculairder klinkt dan het is. Je zit op een drijvend vlot van bamboe en kan alleen maar toekijken hoe je shirt steeds meer water opzuigt tot boven je navel, maar het was een leuk ontspannen tochtje. Teruggekomen in Chiang Mai hoorden we over het tijgerknuffelen. Omdat het panda knuffelen 200 euro per minuut kost hebben we dat destijds in China overgeslagen. Ach... dan doen we toch tijgers! Haaaaleluja wat zijn die beesten groot! Ik vond het dan ook niet erg om uit de buurt te moeten blijven van zn enorme muil en nam graag genoegen met het knuffelen van zn achterste en het kriebelen op zn buik. De baby's zijn natuurlijk om mee naar huis te nemen zo leuk! Maar een cd vol foto's door de fotograaf geschoten is ook een heel leuk aandenken.
De volgende dag al namen we afscheid van Thailand en zetten we koers richting Laos. De bus was een aangename verrassing: enorme stoelen, gratis rol koekjes en een wc aan boord. We besloten meteen naar het noorden te gaan en de populaire party steden voorlopig nog even uit te stellen. Na een misselijkmakende busrit vanaf de grens (er waren heel veel bochten en heel veel kleffe stelletjes in de bus) arriveerden we laat in het donker op een verlaten busstation 10 km buiten de stad. Een reddende engel gaf ons een lift en na een nachtje slapen werden we wakker in Luang Namta in het noorden van een prachtig land!! Wauw wat enorm groen, wat een heerlijk fris windje en wat een gezellig stadje met zelfs stokbrood. Met de jungle op een uurtje rijden konden we niet anders dan direct een trekking regelen. Er was nog net genoeg water in de rivier voor een mooie kanotocht en een heftige trekking op dag 2 was ook inbegrepen. Nu hopen op wat meer arme zielen die zich bij ons zouden willen voegen, maar dat bleek niet al te lastig. De volgende ochtend stonden we met 7 personen klaar om te gaan. Nog even inkopen doen op de lokale markt, waar ook hier de vliegen lekker knabbelen aan een stuk lever of een varkensoor, en we waren helemaal goed voorbereid. Of ja... Behalve de sleutel van het hutje waar we zouden slapen dan, die had de gids nog op zn nachtkastje liggen. Omdraaien is geen optie, dus ze lachen het weg... Zorg voor later. Na het aanmeten van onze zwemvesten en helmen voelden we ons overdreven beschermd voor het rustige riviertje waar we onze tweepersoons kano's op legden. Toen de gids zei dat we af en toe zelfs zouden moeten lopen omdat we vast zouden lopen op de keien vanwege het weinige water waren we toch een beetje teleurgesteld. Weinig actie te verwachten... Of toch niet? 4 bochten en 2 kilometer verder dreven we met een flinke stroming met de rivier mee en kwam de eerste mini waterval al om de hoek kijken. En een "be careful" van de gids bleek op zn plek. De grote stenen onder water zie je niet.. De stroming is snel, het water is wild en het is hard paddelen om die stenen te ontwijken. Lottie en ik bleken een goed team en wisten de meestal de keien te ontwijken. Op die ene keer na dan dat we in een heftige stroomversnelling dwars op een kei kwamen te liggen onze opblaaskano dubbelklapte en alles uit de kano viel en met de harde stroom meeging. Dat betekent 1 gele rubberen kano, 2 drybags, 2 rugzakken, 2 paar flipflopts én Lottie die wat begon te spartelen en te gillen. Wat ik heel goed begrijp, want stenen doen pijn. Ik bleef ergens bovenaan hangen en kon alles aanschouwen (het zat er best komisch uit). Twee bloedende knieën voor mij en een bewonderingswaardig grote blauwe plek voor Lot kregen we cadeau en toen onze inboedel weer verzameld was konden we redelijk ongeschonden verder. Er was een Duits stel mee waarvan de man het stuur was en dus achterop zat. Hij was een stuk zwaarder dan zijn partner voorin en ging daardoor standaard tot zn navel in t water de rivier af. Hun achterkant raakte elke ondiepe bodem wat behoorlijk wat vertraging opleverde. Het toppunt waren echter 2 Israëlische jongens die wij toch wat hoger hadden ingeschat. Net ontslagen uit het leger verwacht je dat 2 fit uitziende jongens toch wel een riviertje aan zouden kunnen.. Niets was minder waar. Ze bleven hangen achter elke kei, dreven achterwaarts de stroomversnelling af, draaiden 3 pirouettes per elke 100 meter en zijn zo vaak uit de boot gevallen, kopje onder gegaan en achter boomwortels blijven hangen dat het een wonder is dat we het voor het donker het kamp behaalden. Het maakte echter wel onze dag, want om een ander lachen is ook lachen. Dwars door de jungle, genietend van de prachtig pure natuur die Laos te bieden heeft, werkten we onze geplande 35 km met veel plezier af. Net op tijd bereikten we onze jungle stay: niets anders dan een hutje van bamboe op 4 palen. De sleutel tot het enorme hangslot was er dus niet.. Dan slopen we de muur er wel uit dacht de gids. Bamboe is heel flexibel dus makkie. Hij werd de volgende dag zo weer dicht gebonden. We deden slechte poging om onze rugzakken en de rest te drogen op een waslijntje terwijl 4 mannen hun uiterste best deden om ons uitgehongerde groepje te voorzien van een feestmaal: geserveerd op natuurlijk bananenbladeren kregen we sticky rice met wat groente en was er vlees voor de liefhebber (een kippetje ergens opgepikt in een dorpje onderweg). Sticky rice is niets anders dan een grote klont elastische witte rijst die dus lekker blijft kleven aan zichzelf. Je draait er een bolletje van voegt wat groente toein je knuistje en lekker smullen maar. En ja... Ook als ontbijt en ook als lunch. Na een wat oncomfortabele nacht in onze jungle hut, keiharde krekels, geen matras, kussen of slaapzak (slechts een dekentje en een klamboe) liet het Duitse stel hun sticky rice staan en begonnen zonder ontbijt. Israël was beter voorbereid met 1,5 rol oreo koekjes per persoon. Marc (de laatste jongen in het gezelschap) met zijn Filipijnse roots at dankbaar een dubbele portie. En Lottie en ik aten, netjes opgevoed als we zijn, onze hele klont rijst met een gebakken omelet op. De 7 uur durende geplande heftige wandeling door de glijdende jungle berg op berg af werd dan ook door het Duitse stel het slechts verdragen (wat wil je als je niet eet, weer sticky rice voor lunch) de soldaten uit Israël begonnen ook na 4 uur wat pijntjes te krijgen en zo verkorten we onze tocht, maar hadden we nog wel tijd voor een jump in de rivier: met slingertouw en een Tarzankreet doken we het heerlijke frisse water in. Wat een fantastische eerst ervaring met de jungle van Laos!
De dagen erna werd het tijd voor wat Franse invloed. Luang prabang is een populaire stad in het noorden en een echte plek voor backpackers om een paar dagen te genieten van de rust, het westerse eten en hard af te dingen op de night market. Verder waren we weer zo gek ipv van een bus te pakken een mountainbike te huren en 50 km door de bergen te crossen in 30 graden richting een klein paradijsje: een schitterende waterval met een paar kleine poeltjes waar je in kon zwemmen. Schitterende plek!
De trip zette zich verder voort naar het zuiden met als uiteindelijke doel Pakse. Onderweg feesten we een avond in Vang Vieng, slenterden een middagje door Vientiane (een niet zo spettende, drukke hoofdstad) en pakten de nachtbus naar onze eindbestemming. Een nachttrein is top, maar een nachtbus, wat een drama. Lottie en ik kennen elkaar gelukkig en slapen al zon 3 maanden bij elkaar.. Maar als je alleen reist je in de slaapbus ook met een vreemde in een soort bedstee worden gelegd. Super klein en claustrofobisch. De enige optie om te liggen met 2 personen is spoonend want het bed is 1,10 bij 1,30. Stel je eens voor, gezellige boel met een Laoot. Na een zeer bewegelijke rit kwamen we uitgeput aan in Pakse. Eigenlijk hadden we het plan een scooter te huren en voor 2 dagen rond te rijden, maar dat werd uitgesteld: regelrecht naar de 4000 eilanden dan maar, om eens rustig bij te komen. Een super ontspannen sfeertje: alle smoothies en pizza's zijn namelijk ook in de "happy" versie verkrijgbaar. De backpackers komen er echt puur voor de ontspanning, om een boek te lezen, de zonsopgang en ondergang te kijken en te chillen met de lokale mensen. De dress code wordt dan ook goed nageleefd en rondfietsen in je bikini hoort zat er nog even niet in. En zo bereidden we ons lichamelijk en mentaal voor op de meest fantastische activiteit die ik ooit in mn leven heb gedaan...
YouTube als je tijd hebt even TreeTopExplorers Laos en je weet meteen wat ik bedoel. Meeeters lange ziplines kriskras door de jungle. De langste is wel 450 meter en duurt bijna een minuut. We vlogen echt letterlijk langs de waterval naar beneden steeds verder de jungle in. Om op deze manier de prachtige groene bergachtige omgeving te zien.. vanuit een tuigje, hangend aan een kabel, met een flinke vaart en met adrenaline gierend door je lijf, is gewoon zoooo gaaf!! Het allermooiste is nog dat je na al deze pret jezelf in je eigen boomhut mag zwieren, waar een heerlijk bed staat te wachten en waar zelfs een doorspoeltoilet in aanwezig is. Dat is toch een kinderdroom? Slapen in een boomhut! Midden in de nacht wakker worden van de vele geluiden is eigenlijk helemaal niet erg en de volgende ochtend je boomhut weer uit zippen al helemaal niet. En het hield niet op... En er was nog een dag 2 met 14 meer ziplines, een enorm hoge via ferrata (klauteren langs een hoge rots naast de waterval) en een leuke wandeling terug naar het dorpje was het avontuur begonnen was. Dus nog een ideetje nodig voor een eerste date? Succes gegarandeerd :)
Wat hielden wij van Laos.. Reden genoeg om onze al gekochte bustickets om te boeken en nog een laar extra dagen te genieten en wel per scooter. Wat natuurlijk veel te gevaarlijk is eigenlijk met mijn 1 dag ervaring en Lottie achterop.. Honden, kippen, biggen, koeien kinderen en vervoersmiddelen heb ik met grote bochten ontweken, dus toen op laatste 2 km een oma de weg op rende, had het niet veel gescheeld of we hadden onze stralende witte Suzuki in de prak gereden. Wat een heerlijke twee dagen op ons brommertje, door de kleine dorpjes langs watervallen en koffieplantages. En zo sloten we hoofdstuk Laos al weer af en maakten we ons op voor een enorm lange busrit om het regenachtige Vietnam in te rijden. Hier vieren we kerst oud en nieuw en genieten we van onze laatste twee weken al weer. Het eten is heerlijk, dus de nodige kerstmaaltjes zijn al achter de kiezen. Dus voor nu allemaal een heel erg melly tjiesmas toegewenst. Tot in het nieuwe jaar!
Liefs,
Lottie en Marjan
-
26 December 2014 - 13:31
Marijke Beerten:
Hoi Marjan en Lottie
Wat enorm leuk om jullie verslag te lezen. Wat heb ik hier van genoten. Geniet nog lekker van jullie reis en tot later, groetjes van mij. Marijke -
26 December 2014 - 15:46
Sylvie:
Ik heb nog heel veel te doen in mijn leven, daar kom ik wel achter na het lezen van dit verslag.
Nog heel veel plezier de laatste twee weken. -
26 December 2014 - 20:20
Julia:
Haa doppen en lot! Wat een fantastisch verhaal en super herkenbaar die verhalen over Bangkok en Laos. Geniet er nog van jullie laatste weken sjatties! Liefs juul
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley