Zambia
Blijf op de hoogte en volg Marjan
23 Januari 2018 | Zambia, Lusaka
Hallo!!
Ondanks dat we inmiddels al weer in Namibië zijn, wil ik toch nog het een en ander kwijt over Zambia dat een absolute upgrade bleek na 3,5 week basic Malawi. We hebben in Malawi bijna volledig ons visum van 30 dagen gebruikt, dat genoeg zegt over hoe onverwacht mooi we het land vonden. Ook de laatste week hebben we optimaal benut met een bezoek aan het noorden, waar Livingstonia de place to be is. Er komen is een tweede.. De minibus was inmiddels onze beste vriend geworden: praatje maken met de chauffeur en checken of hij niet dronken is, afdingen tot de helft van de eerst geboden prijs, backpack in de kofferbak laten verpletteren, wachten totdat chauffeur en 8 anderen het opgeven de klep te sluiten want het past toch niet, dus bakpack onder je voeten leggen, knieën tot aan je oren optrekken, geur van je buurman negeren, eventueel een zak tomaten en een pak spaghetti aanschaffen via het raam als je dat s avonds wilt eten en vertrekken maar! De eerste rit naar Livingstonia was redelijk comfortabel, hoewel de vrouw achter ons niet perse haar nshima er weer uit had hoeven kotsen van mij, maar goed. Toen kwam dat stukkie bergop nog, waar iedereen ons voor had gewaarschuwd. Er eigenlijk was een 4x4 nodig om de desbetreffende weg te trotseren en dat hadden anderen ook daadwerkelijk gekregen, maar wat krijgen wij? Man die over bus gaat: "Sorry, sorry, the other car is not here, we have good car now. Don't worry, good car, all good my friend *geeft high five, barst in lachen uit, slaat op je schouder*... Dan weet je al, dit is geeeeen goede auto. Nou daar gingen we: 13 kilometer over een onverharde weg met den stijgingspercentage waar je u tegen zegt, 48 haarspeldbochten omhoog, in een afgekeurde-afgekeurde mínibus: zonder ramen, zonder bekleding op de stoelen dus houten bankjes wat echt pijn doet met die hobbels, een motor die om de haverklap oververhit raakt en als klap op de vuurpijl: geen deur dus een gat van 3x3 of zo waardoor we steeds mensen moesten vast houden om ze binnen te houden. Zo moesten wij die stomme berg op.. Man man man.. We zijn in de eerste kilometer al 3 keer uitgestapt om de bus te duwen. Dan trok de motor het niet, leggen ze stenen achter de wielen voor de "veiligheid" en dan drukken maar. En het was ook nog eens hartstikke heet! We hadden natuurlijk weer iemand die zich zogenaamd niet zo lekker voelde dus die bleef lekker zitten als wij met 15 man die bus aandrukten en de zwarte uitlaatgassen van de minibus inademden. Nou dan loop ik dus liever. Daarop kreeg ik zo veel kritiek dat ik alle moed maar heb verzameld, een keer diep adem heb gehaald en er maar om heb gelachen om de situatie en het feit dat we de laatste 500 meter de bus ook nog met een touw omhoog moesten trekken. Het leek ineens ook wel logisch waarom we vooráf al moesten betalen en niet nadien. Als een passagier dit van te voren wist had die eerder een loonstrook ingeleverd dan dat die er een enkele kwacha voor zou betalen. Maar, oelalaaaa dan ben je boven en dan is het uitzicht zooooo vreselijk mooi dat alles ineens vergeten is. Een enorme groene vallei met als je goed luistert het geluid van de waterval op de achtergrond, in de verte het enorme Lake Malawi waarachter Mozambique opduikt en natuurlijk goed gezelschap! We hebben geslapen in een hutje hoog op de berg met slechts een glazen wand tussen ons en de levendige natuur, wauw! Het kon echt niet beter! Het eten smaakte geweldig, de mensen waren vreselijk aardig, er was genoeg te doen in de omgeving en bovendien was de eigenaar niet te beroerd om ons reisgenootje dronken te voeren en achter de bar in ieder geval ietwat te ontkleden, waarna de barvrouw de volgende ochtend met een BH door de lucht zwaaide en aan mij vroeg of ik misschien de eigenaresse van het kledingstuk dat ze zojuist had gevonden? We hoefden in ieder geval niets meer te vragen aan onze vriendin...
Je weet dat een plek echt de moeite waard was voor een bezoek als je geen contant geld meer hebt en daarom dorstig het dorp moet verlaten. Na enkele dagen werd het daarom tijd terug af te dalen (deze keer wijs met de benenwagen gegaan) en nog een laatste blik op het meer te werpen waarna we via een tussenstop in het mooie groene bosrijke Lukwe daalden we af naar de hoofdstad om de volgende ochtend het land te verlaten en per bus de grens met Zambia over te steken.
Erg groen en zeker meer ontwikkeld dan Malawi en met een slagerij op elke straathoek, de verschillen waren er zeker. Toch bleef bijvoorbeeld het pinnen lastig.. 20 ATMs in t dorp, slechts 1 die onze kaart wilde accepteren en ja dan doe je dus ongeveer 1,5 uur over het regelen van contant geld iets dat in NL gewoon in 30 seconden gefixt is. Gelukkig hebben we alle tijd en rust van de wereld dus geen zorgen. Na een overnachting in Chipata met echt vreselijke regenbuien pakten we ons tentje weer in voor een ritje met de Greenbus naar de ingang van het eerste Safari wildpark dat we zouden gaan bezoeken. Als echte Nederlanders een all-in hotel geregeld inclusief 4 game drives: de ontzettend lieve Engelse eigenaren en hun behulpzame personeel maakten Marula Lodge voor ons een waar paradijs. En dat zwembad met uitzicht op de Luangwa rivier vol nijlpaarden en krokodillen hielp ook wel mee op zich... 4 games drives stonden ons te wachten in South Luangwa NP. De eerste dag waren we zelfs de enigen in de jeep met 4x4 (een must in bijna alle Afrikaanse nationale parken). Geen ramen dus oog in oog met de natuur maar wel een fijn dakje om onze bleke huidjes in ieder geval iets te beschermen want het is erg warm! Nou, rijden maar! Vergezeld door David onze gids en een chauffeur gingen we zonder al te veel verwachtingen de rivier over waarna de wildernis echt begint. Het is erg groen deze tijd van het jaar wat het extra lastig maakt om wild te spotten. De begroeiing vormt fijne schaduwplekken voor met name de katachtigen die zich overdag schuil houden waarna ze in de avond en de nacht actiever worden en hun koppen laten zien. En laten we eerlijk zijn... Iedereen vindt impalas, zebra's, kudu's, bush bucks, baboons en hagedissen leuk en hoewel giraffen, krokodillen, nijlpaarden en olifanten erg bijzonder zijn en leuk blijven, is een safari voor ieders gevoel niet compleet zonder leeuwen een luipaard en een cheeta. Dat is gewoon het ultieme doel. Als enorme bonus kun je daar een 'kill' (roofdier vermoordt prooi) aan toevoegen, maar dan wordt gesproken van "extremely lucky".
De eerste ochtend werden we al getrakteerd op het basispakket en in de namiddag waren we zelfs getuige van een erg interessant schouwspel waarbij een aantal hyena's een overleden nijlpaard aan het opknagen waren. Ik word nog misselijk als ik denk aan de lucht die daaromheen hing. We hielden het daar zo'n tien minuten uit waarna het tijd was om de zonsondergang te kijken bij de rivier. Wel even checken voor krokodillen en nijlpaarden, want het zijn met name deze vegetarische hippoos die er wel van houden gewoon voor de fun met mensen te spelen en hun speeltje door midden bijten waarna de lol er voor hen blijkbaar vanaf is. Uit de buurt blijven dus!
Na deze fijne sundowner sloten we de eerste dag af met een game drive in het donker waarbij een groot zoeklicht aangaat en we de focus legden op de roofdieren in het park. Fantastisch om de leeuwen te zien die rustig onder hun struik wakker worden en zich afvragen wat de nacht voor hen zal brengen. Onze gids David wist veel te vertellen over de dieren, snapte helaas de Nederlandse humor niet echt maar dat van ons is dan ook wel van hoog niveau.. (sarcasme staat niet in hun woordenboek).
De tweede safaridag werden we wederom enorm verrast door een enorme papa leeuw die lekker zijn maaltje lag te verteren aan de kant van de weg. Jeetje wat een groot beest! Zijn gele indringende ogen kijken echter gewoon door je heen en zolang je in de auto blijft is er voor hem dan ook geen verschil tussen de auto en de mens. Het was niet zo handig van mij om mijn zonnebril te laten vallen, maar dat probleempje werd snel verholpen. Alsof dat nog niet genoeg was.. Op een bepaald moment reden we met onze jeep langs de rivier. Een Duitse meid die met een vriend van haar ons vandaag vergezelde zei ineens, hey volgens mij lag er een hippo in het water, zullen we toch even terug om een foto te maken? Dus de chauffeur zet m in de achteruit en wat zien we 10 meter terug ineens uit de struiken opduiken? EEN LUIPAAAAARD! Oh oh oh wat een geluk hadden wij. Gewoon op klaar lichte dag en letterlijk naast onze auto! En het beestje is zo verschrikkelijk mooi! Beweegt heel soepel met z'n lange staart en heeft de mooiste vlekjes die je je kunt bedenken. Wederom kijkt ook deze man niet op of om en doet hij net of we er niet zijn. We hebben hem een tijdje kunnen volgen, waarna de sundowner bij de rivier wederom ontzettend mooi was. Voor ons was South Luangwa echt een hoogtepunt!!
Na nog een extra dagje verblijven in Marula lodge, werd het tijd om te bedenken waar we kerst zouden vieren. Dat werd bij een community project dat op de weg naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia, ligt. Elke Kroeger, een van oorsprong Duitse dame op leeftijd, verzet daar fantastisch werk en probeert ondanks weinig inkomsten haar hoofd boven water te houden en zon 80 gezinnen hulp te bieden. Aangezien wij daar de enige gasten waren naast een aantal vrijwilligers (ook op leeftijd), kregen we een gratis upgrade naar de tweepersoons knusse kamer en kon de kerst beginnen. Keurig op tijd rond de middag al ons maaltje voor kerstavond besteld (want dan hadden ze genoeg tijd om alles voor te bereiden); alsnog weten ze t te versieren de helft niet te serveren: de vegaworstjes waren op en mevrouw de chef durft dan niet te vertellen dat ze op zijn, want "nee" zeggen kunnen de mensen hier niet. Zo ook eens in Malawi: we zaten nog op Likoma island waar de voorraad afhankelijk is van wat de boten meenemen. Dus op een bepaald moment was het bier op in de ene kroeg, dus besloten we op weg naar ons hostel twee biertjes te versieren. Komen we bij een barretje, vragen we om bier.. Zegt die man yess I have!! Na lang doorvragen en aandringen liep meneer eindelijk naar achteren om terug te komen met wijnglazen uit zuid Afrika. Want ja hij had eigenlijk toch geen bier, maar we konden misschien wel bier of wijn in de glazen doen en dat opdrinken een keer? Ik kon m'n lachen niet inhouden, die Afrikanen...
Nou, eerste kerstdag keurig naar de kerk geweest. Ook zo mooi. De mis is slechts dansen en zingen en joelen en gek doen, zooooo anders dan bij ons. Niks stijve dienst en luisteren. Gewoon plezier maken en de priester is er alleen om met zijn telefoon de koren te filmen en af en toe halleluja te roepen. Mensen lopen in en uit en komen terug met een zak tomaten, want de markt is toch naast de deur. Zie je t al voor je in Zieuwent? Marietje gaat tijdens de mis even naar de Spar (stel dat die open is op zondag) en komt terug met eens blok kaas en koffiemelk, want dat was ze nog vergeten gisteren. En het mooiste is nog, niemand kijkt raar op van wat dan ook! Met name in Malawi en in Zambia kennen mensen veel minder schaamte. Mensen waarderen elkaar zoals ze zijn en laten elkaar lekker met rust. Ik denk dat dat in Nederland iets meer kan af en toe. Ons kerstmaal op eerste kerstdag was al net zo'n succes als de dag ervoor, maar nu waren we voorbereid. Ons kerstmaal is dus ingehaald in Lusaka waar we ineens konden genieten van de gigantische shopping malls en zelfs een bioscoop. Heerlijk! Dat voelde zo goed dat we oud en nieuw, later bij de Victoria Falls hebben gevierd in een westerse bar, met gratis entree, hapjes drankjes en een goede DJ.
Er volgt snel(ler) weer een nieuw verhaal!
Ps foto's uploaden is een drama via deze site, jullie mogen altijd een appje sturen voor meer ;)
Veel groetjes ons!
Ondanks dat we inmiddels al weer in Namibië zijn, wil ik toch nog het een en ander kwijt over Zambia dat een absolute upgrade bleek na 3,5 week basic Malawi. We hebben in Malawi bijna volledig ons visum van 30 dagen gebruikt, dat genoeg zegt over hoe onverwacht mooi we het land vonden. Ook de laatste week hebben we optimaal benut met een bezoek aan het noorden, waar Livingstonia de place to be is. Er komen is een tweede.. De minibus was inmiddels onze beste vriend geworden: praatje maken met de chauffeur en checken of hij niet dronken is, afdingen tot de helft van de eerst geboden prijs, backpack in de kofferbak laten verpletteren, wachten totdat chauffeur en 8 anderen het opgeven de klep te sluiten want het past toch niet, dus bakpack onder je voeten leggen, knieën tot aan je oren optrekken, geur van je buurman negeren, eventueel een zak tomaten en een pak spaghetti aanschaffen via het raam als je dat s avonds wilt eten en vertrekken maar! De eerste rit naar Livingstonia was redelijk comfortabel, hoewel de vrouw achter ons niet perse haar nshima er weer uit had hoeven kotsen van mij, maar goed. Toen kwam dat stukkie bergop nog, waar iedereen ons voor had gewaarschuwd. Er eigenlijk was een 4x4 nodig om de desbetreffende weg te trotseren en dat hadden anderen ook daadwerkelijk gekregen, maar wat krijgen wij? Man die over bus gaat: "Sorry, sorry, the other car is not here, we have good car now. Don't worry, good car, all good my friend *geeft high five, barst in lachen uit, slaat op je schouder*... Dan weet je al, dit is geeeeen goede auto. Nou daar gingen we: 13 kilometer over een onverharde weg met den stijgingspercentage waar je u tegen zegt, 48 haarspeldbochten omhoog, in een afgekeurde-afgekeurde mínibus: zonder ramen, zonder bekleding op de stoelen dus houten bankjes wat echt pijn doet met die hobbels, een motor die om de haverklap oververhit raakt en als klap op de vuurpijl: geen deur dus een gat van 3x3 of zo waardoor we steeds mensen moesten vast houden om ze binnen te houden. Zo moesten wij die stomme berg op.. Man man man.. We zijn in de eerste kilometer al 3 keer uitgestapt om de bus te duwen. Dan trok de motor het niet, leggen ze stenen achter de wielen voor de "veiligheid" en dan drukken maar. En het was ook nog eens hartstikke heet! We hadden natuurlijk weer iemand die zich zogenaamd niet zo lekker voelde dus die bleef lekker zitten als wij met 15 man die bus aandrukten en de zwarte uitlaatgassen van de minibus inademden. Nou dan loop ik dus liever. Daarop kreeg ik zo veel kritiek dat ik alle moed maar heb verzameld, een keer diep adem heb gehaald en er maar om heb gelachen om de situatie en het feit dat we de laatste 500 meter de bus ook nog met een touw omhoog moesten trekken. Het leek ineens ook wel logisch waarom we vooráf al moesten betalen en niet nadien. Als een passagier dit van te voren wist had die eerder een loonstrook ingeleverd dan dat die er een enkele kwacha voor zou betalen. Maar, oelalaaaa dan ben je boven en dan is het uitzicht zooooo vreselijk mooi dat alles ineens vergeten is. Een enorme groene vallei met als je goed luistert het geluid van de waterval op de achtergrond, in de verte het enorme Lake Malawi waarachter Mozambique opduikt en natuurlijk goed gezelschap! We hebben geslapen in een hutje hoog op de berg met slechts een glazen wand tussen ons en de levendige natuur, wauw! Het kon echt niet beter! Het eten smaakte geweldig, de mensen waren vreselijk aardig, er was genoeg te doen in de omgeving en bovendien was de eigenaar niet te beroerd om ons reisgenootje dronken te voeren en achter de bar in ieder geval ietwat te ontkleden, waarna de barvrouw de volgende ochtend met een BH door de lucht zwaaide en aan mij vroeg of ik misschien de eigenaresse van het kledingstuk dat ze zojuist had gevonden? We hoefden in ieder geval niets meer te vragen aan onze vriendin...
Je weet dat een plek echt de moeite waard was voor een bezoek als je geen contant geld meer hebt en daarom dorstig het dorp moet verlaten. Na enkele dagen werd het daarom tijd terug af te dalen (deze keer wijs met de benenwagen gegaan) en nog een laatste blik op het meer te werpen waarna we via een tussenstop in het mooie groene bosrijke Lukwe daalden we af naar de hoofdstad om de volgende ochtend het land te verlaten en per bus de grens met Zambia over te steken.
Erg groen en zeker meer ontwikkeld dan Malawi en met een slagerij op elke straathoek, de verschillen waren er zeker. Toch bleef bijvoorbeeld het pinnen lastig.. 20 ATMs in t dorp, slechts 1 die onze kaart wilde accepteren en ja dan doe je dus ongeveer 1,5 uur over het regelen van contant geld iets dat in NL gewoon in 30 seconden gefixt is. Gelukkig hebben we alle tijd en rust van de wereld dus geen zorgen. Na een overnachting in Chipata met echt vreselijke regenbuien pakten we ons tentje weer in voor een ritje met de Greenbus naar de ingang van het eerste Safari wildpark dat we zouden gaan bezoeken. Als echte Nederlanders een all-in hotel geregeld inclusief 4 game drives: de ontzettend lieve Engelse eigenaren en hun behulpzame personeel maakten Marula Lodge voor ons een waar paradijs. En dat zwembad met uitzicht op de Luangwa rivier vol nijlpaarden en krokodillen hielp ook wel mee op zich... 4 games drives stonden ons te wachten in South Luangwa NP. De eerste dag waren we zelfs de enigen in de jeep met 4x4 (een must in bijna alle Afrikaanse nationale parken). Geen ramen dus oog in oog met de natuur maar wel een fijn dakje om onze bleke huidjes in ieder geval iets te beschermen want het is erg warm! Nou, rijden maar! Vergezeld door David onze gids en een chauffeur gingen we zonder al te veel verwachtingen de rivier over waarna de wildernis echt begint. Het is erg groen deze tijd van het jaar wat het extra lastig maakt om wild te spotten. De begroeiing vormt fijne schaduwplekken voor met name de katachtigen die zich overdag schuil houden waarna ze in de avond en de nacht actiever worden en hun koppen laten zien. En laten we eerlijk zijn... Iedereen vindt impalas, zebra's, kudu's, bush bucks, baboons en hagedissen leuk en hoewel giraffen, krokodillen, nijlpaarden en olifanten erg bijzonder zijn en leuk blijven, is een safari voor ieders gevoel niet compleet zonder leeuwen een luipaard en een cheeta. Dat is gewoon het ultieme doel. Als enorme bonus kun je daar een 'kill' (roofdier vermoordt prooi) aan toevoegen, maar dan wordt gesproken van "extremely lucky".
De eerste ochtend werden we al getrakteerd op het basispakket en in de namiddag waren we zelfs getuige van een erg interessant schouwspel waarbij een aantal hyena's een overleden nijlpaard aan het opknagen waren. Ik word nog misselijk als ik denk aan de lucht die daaromheen hing. We hielden het daar zo'n tien minuten uit waarna het tijd was om de zonsondergang te kijken bij de rivier. Wel even checken voor krokodillen en nijlpaarden, want het zijn met name deze vegetarische hippoos die er wel van houden gewoon voor de fun met mensen te spelen en hun speeltje door midden bijten waarna de lol er voor hen blijkbaar vanaf is. Uit de buurt blijven dus!
Na deze fijne sundowner sloten we de eerste dag af met een game drive in het donker waarbij een groot zoeklicht aangaat en we de focus legden op de roofdieren in het park. Fantastisch om de leeuwen te zien die rustig onder hun struik wakker worden en zich afvragen wat de nacht voor hen zal brengen. Onze gids David wist veel te vertellen over de dieren, snapte helaas de Nederlandse humor niet echt maar dat van ons is dan ook wel van hoog niveau.. (sarcasme staat niet in hun woordenboek).
De tweede safaridag werden we wederom enorm verrast door een enorme papa leeuw die lekker zijn maaltje lag te verteren aan de kant van de weg. Jeetje wat een groot beest! Zijn gele indringende ogen kijken echter gewoon door je heen en zolang je in de auto blijft is er voor hem dan ook geen verschil tussen de auto en de mens. Het was niet zo handig van mij om mijn zonnebril te laten vallen, maar dat probleempje werd snel verholpen. Alsof dat nog niet genoeg was.. Op een bepaald moment reden we met onze jeep langs de rivier. Een Duitse meid die met een vriend van haar ons vandaag vergezelde zei ineens, hey volgens mij lag er een hippo in het water, zullen we toch even terug om een foto te maken? Dus de chauffeur zet m in de achteruit en wat zien we 10 meter terug ineens uit de struiken opduiken? EEN LUIPAAAAARD! Oh oh oh wat een geluk hadden wij. Gewoon op klaar lichte dag en letterlijk naast onze auto! En het beestje is zo verschrikkelijk mooi! Beweegt heel soepel met z'n lange staart en heeft de mooiste vlekjes die je je kunt bedenken. Wederom kijkt ook deze man niet op of om en doet hij net of we er niet zijn. We hebben hem een tijdje kunnen volgen, waarna de sundowner bij de rivier wederom ontzettend mooi was. Voor ons was South Luangwa echt een hoogtepunt!!
Na nog een extra dagje verblijven in Marula lodge, werd het tijd om te bedenken waar we kerst zouden vieren. Dat werd bij een community project dat op de weg naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia, ligt. Elke Kroeger, een van oorsprong Duitse dame op leeftijd, verzet daar fantastisch werk en probeert ondanks weinig inkomsten haar hoofd boven water te houden en zon 80 gezinnen hulp te bieden. Aangezien wij daar de enige gasten waren naast een aantal vrijwilligers (ook op leeftijd), kregen we een gratis upgrade naar de tweepersoons knusse kamer en kon de kerst beginnen. Keurig op tijd rond de middag al ons maaltje voor kerstavond besteld (want dan hadden ze genoeg tijd om alles voor te bereiden); alsnog weten ze t te versieren de helft niet te serveren: de vegaworstjes waren op en mevrouw de chef durft dan niet te vertellen dat ze op zijn, want "nee" zeggen kunnen de mensen hier niet. Zo ook eens in Malawi: we zaten nog op Likoma island waar de voorraad afhankelijk is van wat de boten meenemen. Dus op een bepaald moment was het bier op in de ene kroeg, dus besloten we op weg naar ons hostel twee biertjes te versieren. Komen we bij een barretje, vragen we om bier.. Zegt die man yess I have!! Na lang doorvragen en aandringen liep meneer eindelijk naar achteren om terug te komen met wijnglazen uit zuid Afrika. Want ja hij had eigenlijk toch geen bier, maar we konden misschien wel bier of wijn in de glazen doen en dat opdrinken een keer? Ik kon m'n lachen niet inhouden, die Afrikanen...
Nou, eerste kerstdag keurig naar de kerk geweest. Ook zo mooi. De mis is slechts dansen en zingen en joelen en gek doen, zooooo anders dan bij ons. Niks stijve dienst en luisteren. Gewoon plezier maken en de priester is er alleen om met zijn telefoon de koren te filmen en af en toe halleluja te roepen. Mensen lopen in en uit en komen terug met een zak tomaten, want de markt is toch naast de deur. Zie je t al voor je in Zieuwent? Marietje gaat tijdens de mis even naar de Spar (stel dat die open is op zondag) en komt terug met eens blok kaas en koffiemelk, want dat was ze nog vergeten gisteren. En het mooiste is nog, niemand kijkt raar op van wat dan ook! Met name in Malawi en in Zambia kennen mensen veel minder schaamte. Mensen waarderen elkaar zoals ze zijn en laten elkaar lekker met rust. Ik denk dat dat in Nederland iets meer kan af en toe. Ons kerstmaal op eerste kerstdag was al net zo'n succes als de dag ervoor, maar nu waren we voorbereid. Ons kerstmaal is dus ingehaald in Lusaka waar we ineens konden genieten van de gigantische shopping malls en zelfs een bioscoop. Heerlijk! Dat voelde zo goed dat we oud en nieuw, later bij de Victoria Falls hebben gevierd in een westerse bar, met gratis entree, hapjes drankjes en een goede DJ.
Er volgt snel(ler) weer een nieuw verhaal!
Ps foto's uploaden is een drama via deze site, jullie mogen altijd een appje sturen voor meer ;)
Veel groetjes ons!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
