Wit begint, Zwart wint

Het is alweer weekend! Lekker rustig een boekje lezen, muziekje luisteren en naar een luxe hotel gaan om daar te zwemmen in een zwembad met helder water. De stad waar we in het weekend verblijven is Masaka. Je vindt er bijna alles wat je nodig hebt. Ook veel tweede hands kleding die in de zak van Max gedaan zijn en hier voor een prikkie weggaan. Supermarkten verkopen zelfs Heinz ketchup en pringles. Toch jammer dat ze geen repen Milka met koeienvlekken en stukjes hazelnoot verkopen. Niet dat ik al het luxe van thuis mis hoor! Eigenlijk krijgen we precies genoeg van alles. Voldoende schoon drinkwater, uit flessen, best lekker te eten. Edith vindt het leuk als we eens een suggestie doen voor een nieuw gerechtje, dus we kunnen het bijna zo Hollands krijgen als we willen. Verder is er voldoende warm water om te wassen. Het stroomt dan wel niet, maar daar hebben we de bushdouche voor. Het is net primitief genoeg allemaal om het gewoon super leuk te maken.
De community waar we werken ligt op 40 minuten of op 60 minuten afstand van Kikenene, waar we wonen. Het ligt eraan wie onze niet zo ruime motor bestuurt (we moeten daar met z’n drieën op) en welke weg we nemen. Er zijn erg veel kuilen én heuvels en onze bestuurder kan niet zo goed schakelen dus gister gingen we al achterwaards de berg weer áf wegens een verkeerde versnelling.
De week begon best wel heftig. We zijn maandag twee ziekenhuizen wezen bezoeken. Een private hospital en een gouvernment hospital. We werden hartelijk ontvangen door een man die ons mee zou nemen naar beide ziekenhuizen. Het PH draait helemaal op zichzelf en ze genereren op verschillende manieren hun inkomen. Ten eerste moeten de mensen betalen voor hun behandeling. Daarnaast is er ook een nurseclass. Meisjes en jongens worden opgeleid door middel van theorielessen, door een héle grappige vrouw, en leren daarnaast meteen in de praktijk omdat ze mogen werken in het ziekenhuis. Tweede jaars studenten hechten hier al grote hoofdwonden, iets dat in Nederland nooit zou kunnen. Wij mochten ook een lesje meedoen en dat was vooral voor mij erg leuk! Het schoolgeld dat de studenten betalen wordt gebruikt om deels de kosten van het ziekenhuis te deken. Als laatste hebben ze dan nog verschillende kleine projectjes als een koffieproject en een biggenproject voor extra geld. Ik vond het PH al een beetje krakkemikkig. Muffe kamers waar mensen met minder dan een halve meter ruimte voor zichzelf hebben. Geen materialen als rolstoelen en krukken en dan de operatie kamer... Alles gebeurd daar op hetzelfde bedje. Het is dan wel wit, maar alles behalve stiriel. Ze hebben een arts die alle operaties uitvoerd. Van keizersnedes tot amputaties, hij kan het allemaal en nog wel op een leeftijd van 25 ook. Maar toen we ’s middags naar het GH gingen, was ik helemaal verbaasd. Daar hebben ze gewoon helemaal geen geld. Het draait op geld van de overheid. Al het geld dat er is wordt uitgegeven aan de lonen van dokters die ook nog eens niet op komen dagen. Het gevolg is dat er zo 100 patienten op één morgen worden behandeld door één zuster. Je kunt nooit een goede diagnose stellen binnen een paar minuten, dus de mensen worden gewoon niet goed geholpen. Het gebouw staat echt op instorten. Ze zijn wel met een nieuwe aan het bouwen, maar dat ligt al een jaar stil. Er is geen geld. Het plafont zit vol gaten en waar geen gaten zitten, zie je grote schimmelplekken. Mensen die er komen overnachten moeten trouwens hun eigen matras meenemen. Tja, er is al geen geld voor medicijnen, laat staan voor matrassen of gordijnen!
Gelukkig heeft de dinsdag het helemaal goed gemaakt. We hebben ’s ochtends voor het toerisme project een moeras bezocht. Dat is de plek waar de toeristen gaan lunchen en het is er echt prachtig. Heel veel mooie vogels en vlinders (en grote wespen en hommels).
’s Middags zijn we naar de school geweest voor het Game Hour. Dat was een succes. We hebben gevraagd voor ongeveer 25 kinderen. Zo gaat dat hier. Wij zeggen gewoon wat we willen en het komt voor elkaar. Dat klinkt heel hard. Maar dat is nou eenmaal hoe ze over ons denken. Erg wennen in het begin… Ik ben nog half niet zo oud als het hoofd van de school, en ik moet hem gaan vertellen hoe hij zijn leerlingen les moet geven. Maar hij heeft daar geen problemen mee, oké!!!
Met de kindjes sporten! Wat voor activiteiten ga je beginnen? Ze kennen echt helemaal niks! Wij zijn met tikkertje opgegroeid, maar hier is het volledig onbekend. Dus hoe leg je een kind uit dat die iemand af tikt? You have to touch eachother.. Het gevolg: ze tikken elkaar finaal aan de grond! Ok, easy!
Uiteindelijk hebben we politie en boefje gespeeld, estafette gedaan. Woensdag met een andere klas nog iemand is 'm niemand is 'm! Dat was ook helemaal het einde. Zelfs de leraren deden mee! Het is trouwens wel behelpen met de materialen. Het speelveld zetten we niet uit met pionnen maar met wc rollen en de kinderen krijgen ipv lintjes lapjes stof om geknoopt. Ze zouden het in Nederland eens moeten zien denk je dan. De bedoeling van de spelletjes is om de kinderen tijdens het spelletjes uur dat ze hebben meer actief te laten worden. Het is dus ook echt super om te merken dat ze eigen namen gaan verzinnen voor de spelletjes die je introduceerd. Ze hadden het over Kakati ofzo.. Wij zo dat kennen we niet! Gaan ze massaal bananenbladeren uit de bosjes rukken en die in hun broek stoppen... blijkt het cat en mouse te zijn wat je als blanke zelf in het leven hebt geroepen.