Camp is over!!

Sjonge jonge, godmienleu, ik schrik er zelf van. Wat een tijd geleden dat ik een verhaaltje heb gepost. Het wordt hoog tijd om jullie van een flinke update te voorzien. Mama is inmiddels naast me komen zitten, dus hou je vast voor ook wat middelbareleeftijdhumor ;)
De laatste paar weken op het kamp vlogen voorbij. We hadden de ene leuke week naar de andere met fantastische kinderen. De laatste sessie, dus de laatste twee weken, werd ik eerst weer van mn eigen "thuis" onteigend en in een andere cabin geplaatst. Weg van Kim(naam van counselor waar ik het hele kamp al mee samenwerk) en weg van Bozeman(naam van de cabin waar ik het hele kamp al in woon). Samen met Simone, een andere counselor, heb ik een super week gehad. Toch loop je wel weer tegen een aantal probleempjes op. Er zat een camper in onze cabin met gigantische heimwee. Simone had het zich goed bekeken.. Ze vertelde de kinderen dat ze beter mij wakker konden maken 's nachts als er iets was omdat zij nogal "grumpy" kon reageren als ze haar slaapmaskertje moest optillen om te zien wie er nu weer moest plassen. Elke nacht werd ik wakker gemaakt door Shelby die haar mama miste. Even naar de sterren kijken, even wat drinken, zeggen dat ik ook mn kleine zusje miste en dat we er dan voor elkaar konden zijn en het was weer goed! Dan hielp het ook nog eens niet mee dat een ander kind het leuk vond om de eerste avond mede te delen dat ze een geest bij zich had waar ze af en toe mee praatte en ruzie mee maakte. Simone bleek ook gevoelig te zijn voor dit soort verhalen, dus ik had er een probleemkindje bij :P Ook andere problemen kwamen letterlijk de hoek om waaien. Een meisje liep de hele week met 45 graden(ja het was flink zweten die week) in hetzelfde benauwde fleecevest. Vervolgens nam ze de speciaal voor haar 12 mogelijkheden om te douchen niet aan, hint hint ;) Toen Simone haar afscheidsknuffel had gehad, liet ze mij de plek ruiken waar haar oksel had gerust.. Een vleugje deo had geen kwaad gekunt!
De laatste vrije avond ben ik met Simone meegeweest naar haar appartement in East Lansing. Ze heeft me haar campus laten zien. Het is zo groot als heel Amsterdam? Serieus, een voetbalstadion waar Ajax jaloers op wordt, een atletiek veld waar mn moeder al haar leven van droomt en een soort eigen vrijheidsbeeld. Zn naam is Sparty, hij heeft de mooiste blokjes buik die je ooit gezien hebt en ik heb ze aangeraakt!! De campus werd groter en groter en hoe langer we rondreden hoe verder mn mond openviel van verbazing. Totdat we vastliepen tussen de wegwerkzaamheden en we pas rond 1 uur terug waren op het kamp. Geen goed idee, dat is 1,5 uur te laat. En als je de mensen in Amerika kent, weet je wat dat betekent. Wat is regel number 1? Safety first! De ahorns (grote toeters bij noodgevallen) werden nog net niet afgeblazen..
Heb ik dat al genoemd? De wee's? 1 keer per week doe je een oefening voor als er een noodgeval is, lees:vermiste camper(camper zit op wc), verdronken camper(iemand heeft niet uitgecheckt) of brandstichting(rookvorming door kampvuur). Ze vinden het vooral grappig om die oefeningen in het meer te doen en dan zo rond je Saska. Ben je net goed en wel in slaap, moet je je bed uit omdat je die toeters hoort. Schoenen aan, rennen naar het meer, met kleren en al er in en dan duiken naar de bodem op zoek naar het slachtoffer. In serieuze gevallen een kind, bij drills een knuffelpanda. Duiken, bodemonderzoek uitvoeren, terug omhoog en naar adem snakken als een vis op het droge.. En de baas maar lachen, hoe wij ons best doen voor een levenloze knuffelbeer.
De week heb ik afesloten met Kim in mijn eigen Bozeman met een geweldige groep kids. Bij alles denk je, dit is de laatste keer.. Overdag was ik nog steeds bij mn klimtoren. De allerlaatste groep die ik had hebben allemaal stuk voor stuk de top van de toren gekust (dat is een traditie) dus ik kon me geen betere afsluiting bedenken :)
De laatste dag nadat de campers terug naar huis geschopt waren hadden wij een afsluitend feestje. De campshirts werden ingeruild voor jurkjes, de sandalen voor hakjes of slippertjes en de geur van meerwater voor bloemenparfum. Opgedoft en wel kregen we een lekker diner en werd er een slideshow van de zomer laten zien. Toen werd het een groot drama. Iedereen moest afscheid nemen. En dat betekent gewoon huilen voor het leven want wat een geweldige vrienden he bik gemaakt. Gewoon letterlijk met iedereen!! En zeker met de internationale staff. Ik mis ze vreselijk. Gelukkig kan ik sommigen opzoeken in Engeland of Spanje wat ik zeker van plan ben.
Maar niet lang getreurd want het volgende avontuur is alweer begonnen. Zaterdag heb ik mn moeder van het vliegveld gehaald in Chicago. Het wachten duurde een tijdje en elke keer als ik een bos donkere krullen zag, vloog ik een eindje de lucht in. Net toen ik de douane erbij wilde halen om te checken of er toevallig een Zieuwentse vrouw was verdwaald in dit mega vliegveld met eigen metronetwerk, kwam daar mn moeder de deurtjes door. Dat is toch wel even gek. Gewoon weer Nederlands praten.. Heel fijn dat er weer iemand is die mn humor snapt en die ook af en toe raar opkijkt van gekke Amerikaanse trekjes.
Omdat we allebei helemaal kapot zijn van het reizen van vandaag wordt het hoog tijd om te kappen. We zitten inmiddels alweer in de Rocky Mountains, 2 uur vliegen en 2 uur bussen van Chicago vandaan en hebben al heel wat meegemaakt samen. Dat houden jullie nog te goed ;)
Slaap lekker Nederland!
Groetjes Marjan