Lots and lots of fun!
Door: Marjan
Blijf op de hoogte en volg Marjan
18 Juni 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Hee allemaal!
Laat ik vooral enthousiast, positief en energievol overkomen, want dat is een van de hoofdregels die we hebben geleerd in onze afgelopen trainingsweek. Wat is het hier geweldig !! Ik denk zo vaak: wat ben ik blij dat ik hier ben! (en wat sneu voor mijn vriendinnen die zich rot studeren op hun methodologie en alle bijbehorende ongemakken) Alles is hier fantastisch, maar wat ben ik MEU MEU MEU... Eigen schuld natuurlijk. Het enige wat ik gedaan heb vandaag is slapen, eten en lachen. De trainingsweek zit namelijk op en het was tijd voor een weekendje off camp. Zo geweldig hoe dat hier gaat! Mensen stellen gewoon het huis van hun ouders ter beschikking om vervolgens iedereen op te trommelen en een feestje te bouwen. Het is echt net als in de film: auto's vol met gekke mensen, stoppen bij het tankstation om "gas" te pompen, dan de highway op, muziek keihard aan en al dansend en zingend richting het noorden vertrekken. Onderweg nog even stoppen bij een supermarkt zo groot als ikea om pizza's, chips, drinken en niet te vergeten de grote felgekleurde wegwerpbekers te kopen. Wat mooi dat het kan! Ik heb me helemaal kapot gelachen in het chinese restaurant waar we hebben geluncht. Ten eerste: wat is het goedkoop! 8 dollar all in. Ik bestelde een cola. Krijg je een LITER! Was ik eindelijk bijna door mn vaas met cola heen, hebben ze een gratis refill en zet de serveerster de volgende naast me neer! Dan de borden eten. Je krijgt hier gewoon bergen geserveerd. Ik had alleen al aan het voorgerecht genoeg, net als de rest van de tafel dus heb maar 2 happen van mn lunch gehad. Gelukkig kennen ze hier zoiets als doggybags! Echt een uitvinding. Een magnetronopwarmbox vol chinees neem je zo onder je arm mee naar huis om het als tussendoortje naar binnen te werken. Bij de rekening kregen we een soort koekje met een spreuk erin. De grap is dat je het koekje in je mond stopt (nadat je het briefje eruit hebt gehaald), zonder het te breken en probeert om de zin op te zeggen. NIET TE DOEN! Voor mij al helemaal niet! Tranen van het lachen, het hele restaurant lach dubbel gewoon! Goed je had er bij moeten zijn ;)
We hebben vanacht geslapen bij Nathan, die woont in Noord Michigan. Super dicht bij het meer, ergens midden in het bos, maar zoals je niet zal verbazen, genoeg supermarkten en fastfoodrestaurants bij de hand. Achter het huisje waar we sliepen was een soort van grote leeuwenkuilzandbak, maar dan echt heel groot, waar de jongens zich al koppeltjeduikelend op kop naar beneden lieten storten. Er bleef niet veel van hun kleren en kapsel over, dus ik heb me er maar niet aan gewaagd ;)
Nu iets meer serious stuff over afgelopen week. De staff training begon zoals altijd met icebreaker games. Iedereen kijkt in het begin wat afwachtend om zich heen, maar ging snel over. het voelde vanaf het begin af aan als een hele hechte groep. We hebben geslapen in cabins met een cabinleader. Net als de kinderen dus zal overkomen. Elke dag heeft een zelfde schema. 's ochtends wordt hier eerst de vlag gehesen. De Amerikaanse vlag, en 2 internationale vlaggen. Bij de internationale vlaggen hoort een verhaaltje over het desbetreffende land. Raad eens wie er aan de beurt was toen daar rood wit blauw de hoogte inging? Juist, MJ! Dus ik met mijn beste Engels voor onze koningin een goed woordje gedaan en iets grappigs geprobeerd te vertellen over onze wooden shoes. Na het vlaghijsen is er ontbijt. Daarna chapel. Dat is een liedje, toneelstukje, verhaaltje oid waar altijd een moraal in zit verwerkt. Er wordt hier best veel aandacht besteed aan religie enzo, maar dat is niet zo zwaar allemaal. Na de chapel begint het ochtend programma. Om 12 uur is er lunch. Na de lunch is er SAKSA (oeoeoe say it again)! Dat is ook echt zo'n campding. Als een leider bepaalde woorden zegt, schreeuwt iedereen het na. Gewoon tijdens het praten door, dat is echt geniaal. Zo heb je allerlei leeftijdsgroepen hier op camp. De firsttimers (its my fiiiiiiirst tiiiiime!), de explorers (eeexppoooooo) en de trailblazers (w're ready, w're ready!!) zijn voorbeelden daarvan. Er worden ook zo veel liedjes gezongen, dat je de hele dag bezig bent met die nummers omdat ze een voor een in je hoofd blijven hangen. De hele dag is gevuld, dat is wel wennen. En als je dan al even stilstaat moet je dus liedjes zingen. Hetzelfde met het kampvuur. Het was geweldig, maar had niet verwacht dat elke minuut gevuld zou zijn met toneelstukjes, gebedjes, dansjes, liedjes... niks staren naar het vuurtje! Ik hoop niet dat ik negatief overkom, want het is absoluut geweldig, maar natuurlijk wel even wennen zo. Ik kan dan ook prima slapen op de servetjes die als matras dienen en lig maar een uurtje te krabben aan mn muggenbulten die er niet geheel allergievrij uitzien.
Ik zal jullie niet vervelen met alle trainingen die we gehad hebben. Maar ik hoor nu om te kunnen gaan met heimwee, bedplassen en pesten. Daarnaast heb ik 100 nieuwe spelletjes en raadsels geleerd en kan ik ook nog eens reddingsacties uitvoeren als het gaat om een vermiste camper. En die worden (helaas pindakaas) elke week geoefend. Dat betekent dat er een toeter keihard afgaat, dat je je kinderen ergens veilig opbergt, vervolgens naar de chepelplek rent om te horen wat er aan de hand is. Een waterfrontemergency is het aller leukste (ze kennen hier geen sarcasme, heeft al heel wat lachstof opgeleverd ;)), je rent naar het water, en gaat als een malle in groepjes aan het duiken, sweepen en snorkelen om het vermiste kind te vinden. Als je een spijkerbroek aan hebt en ongepast ondergoed, duik je met alles tegelijk gewoon het water in ook al is het een test. Heeel fijn! Verder is alles super super veilig hier! Safety first! Je moet bij elke actie denken aan veiligheid en regels. En natuurlijk is het belangrijk dat daar aandacht aan wordt geschonken, maar dat we hier met 5 lifegards 4 kinderen in de gaten houden vind ik soms wat overdreven.
Ik heb nog zoveel meer om te vertellen, maar zal het kort houden! Ik heb super veel zin in komende week. Het is ook wel heel heftig! Het duurt namelijk nog een week voordat het kamp begint voor de gewone kinderen. Sommige staffmembers gaan naar huis, anderen volgen nog trainingen. Maar ik mag helpen bij CCAR dat staat voor een naam die ik niet mag noemen! Veiligheid boven alles! Er zal maar iemand zijn die het googlet op mijn pagina komt, het vertaalt in het engels om te onderzoeken of ik geen negatieve dingen heb gezegd.. Het gaat iig om een kamp met kinderen die kanker hebben of hebben gehad. Ze brengen hun eigen counselors, verplegers en dokters mee om de kinderen zo goed mogelijk te kunnen voorzien en ontlasten van innemen van medicatie etc. Ik slaap met 9 kinderen van 7-9 in een lodge (een mooi gebouw), en 2 counselors. Ze hebben allemaal hun eigen verhaal. Sommigen zullen wat gehandicapt zijn, anderen kunnen slecht zien of horen, maar ze komen allemaal voor een fantastische week hier op kamp om alles even te vergeten en achter zich te laten. Om zich eindelijk een echt kind te voelen. Want een 7 jaar oud meisje weet misschein wel meer over het "leven" dan een vrouw van 50. Ik denk dat het heftig, gaat worden, maar er werken super leuke mensen aan mee en ik heb er ontzettend veel zin in! We hebben net het programma doorgenomen en het is geweldig opgezet. Ik kap er mee. Ga een kampvuur maken met de rest en dan heel snel slapen om de hele week te kunnen polarbearzwemmen! Inderdaad! 7 uur zal ik de hele week al in het water liggen om het ijs te breken ;)
Ik ben een beetje de Nederlandse planning kwijt, maar ik wens jullie iig heel veel plezier met de kermis (ZEGENDIEK) en voor de genen die het aangaat een fijne vaderdag!
Dikke kus Marjan
Laat ik vooral enthousiast, positief en energievol overkomen, want dat is een van de hoofdregels die we hebben geleerd in onze afgelopen trainingsweek. Wat is het hier geweldig !! Ik denk zo vaak: wat ben ik blij dat ik hier ben! (en wat sneu voor mijn vriendinnen die zich rot studeren op hun methodologie en alle bijbehorende ongemakken) Alles is hier fantastisch, maar wat ben ik MEU MEU MEU... Eigen schuld natuurlijk. Het enige wat ik gedaan heb vandaag is slapen, eten en lachen. De trainingsweek zit namelijk op en het was tijd voor een weekendje off camp. Zo geweldig hoe dat hier gaat! Mensen stellen gewoon het huis van hun ouders ter beschikking om vervolgens iedereen op te trommelen en een feestje te bouwen. Het is echt net als in de film: auto's vol met gekke mensen, stoppen bij het tankstation om "gas" te pompen, dan de highway op, muziek keihard aan en al dansend en zingend richting het noorden vertrekken. Onderweg nog even stoppen bij een supermarkt zo groot als ikea om pizza's, chips, drinken en niet te vergeten de grote felgekleurde wegwerpbekers te kopen. Wat mooi dat het kan! Ik heb me helemaal kapot gelachen in het chinese restaurant waar we hebben geluncht. Ten eerste: wat is het goedkoop! 8 dollar all in. Ik bestelde een cola. Krijg je een LITER! Was ik eindelijk bijna door mn vaas met cola heen, hebben ze een gratis refill en zet de serveerster de volgende naast me neer! Dan de borden eten. Je krijgt hier gewoon bergen geserveerd. Ik had alleen al aan het voorgerecht genoeg, net als de rest van de tafel dus heb maar 2 happen van mn lunch gehad. Gelukkig kennen ze hier zoiets als doggybags! Echt een uitvinding. Een magnetronopwarmbox vol chinees neem je zo onder je arm mee naar huis om het als tussendoortje naar binnen te werken. Bij de rekening kregen we een soort koekje met een spreuk erin. De grap is dat je het koekje in je mond stopt (nadat je het briefje eruit hebt gehaald), zonder het te breken en probeert om de zin op te zeggen. NIET TE DOEN! Voor mij al helemaal niet! Tranen van het lachen, het hele restaurant lach dubbel gewoon! Goed je had er bij moeten zijn ;)
We hebben vanacht geslapen bij Nathan, die woont in Noord Michigan. Super dicht bij het meer, ergens midden in het bos, maar zoals je niet zal verbazen, genoeg supermarkten en fastfoodrestaurants bij de hand. Achter het huisje waar we sliepen was een soort van grote leeuwenkuilzandbak, maar dan echt heel groot, waar de jongens zich al koppeltjeduikelend op kop naar beneden lieten storten. Er bleef niet veel van hun kleren en kapsel over, dus ik heb me er maar niet aan gewaagd ;)
Nu iets meer serious stuff over afgelopen week. De staff training begon zoals altijd met icebreaker games. Iedereen kijkt in het begin wat afwachtend om zich heen, maar ging snel over. het voelde vanaf het begin af aan als een hele hechte groep. We hebben geslapen in cabins met een cabinleader. Net als de kinderen dus zal overkomen. Elke dag heeft een zelfde schema. 's ochtends wordt hier eerst de vlag gehesen. De Amerikaanse vlag, en 2 internationale vlaggen. Bij de internationale vlaggen hoort een verhaaltje over het desbetreffende land. Raad eens wie er aan de beurt was toen daar rood wit blauw de hoogte inging? Juist, MJ! Dus ik met mijn beste Engels voor onze koningin een goed woordje gedaan en iets grappigs geprobeerd te vertellen over onze wooden shoes. Na het vlaghijsen is er ontbijt. Daarna chapel. Dat is een liedje, toneelstukje, verhaaltje oid waar altijd een moraal in zit verwerkt. Er wordt hier best veel aandacht besteed aan religie enzo, maar dat is niet zo zwaar allemaal. Na de chapel begint het ochtend programma. Om 12 uur is er lunch. Na de lunch is er SAKSA (oeoeoe say it again)! Dat is ook echt zo'n campding. Als een leider bepaalde woorden zegt, schreeuwt iedereen het na. Gewoon tijdens het praten door, dat is echt geniaal. Zo heb je allerlei leeftijdsgroepen hier op camp. De firsttimers (its my fiiiiiiirst tiiiiime!), de explorers (eeexppoooooo) en de trailblazers (w're ready, w're ready!!) zijn voorbeelden daarvan. Er worden ook zo veel liedjes gezongen, dat je de hele dag bezig bent met die nummers omdat ze een voor een in je hoofd blijven hangen. De hele dag is gevuld, dat is wel wennen. En als je dan al even stilstaat moet je dus liedjes zingen. Hetzelfde met het kampvuur. Het was geweldig, maar had niet verwacht dat elke minuut gevuld zou zijn met toneelstukjes, gebedjes, dansjes, liedjes... niks staren naar het vuurtje! Ik hoop niet dat ik negatief overkom, want het is absoluut geweldig, maar natuurlijk wel even wennen zo. Ik kan dan ook prima slapen op de servetjes die als matras dienen en lig maar een uurtje te krabben aan mn muggenbulten die er niet geheel allergievrij uitzien.
Ik zal jullie niet vervelen met alle trainingen die we gehad hebben. Maar ik hoor nu om te kunnen gaan met heimwee, bedplassen en pesten. Daarnaast heb ik 100 nieuwe spelletjes en raadsels geleerd en kan ik ook nog eens reddingsacties uitvoeren als het gaat om een vermiste camper. En die worden (helaas pindakaas) elke week geoefend. Dat betekent dat er een toeter keihard afgaat, dat je je kinderen ergens veilig opbergt, vervolgens naar de chepelplek rent om te horen wat er aan de hand is. Een waterfrontemergency is het aller leukste (ze kennen hier geen sarcasme, heeft al heel wat lachstof opgeleverd ;)), je rent naar het water, en gaat als een malle in groepjes aan het duiken, sweepen en snorkelen om het vermiste kind te vinden. Als je een spijkerbroek aan hebt en ongepast ondergoed, duik je met alles tegelijk gewoon het water in ook al is het een test. Heeel fijn! Verder is alles super super veilig hier! Safety first! Je moet bij elke actie denken aan veiligheid en regels. En natuurlijk is het belangrijk dat daar aandacht aan wordt geschonken, maar dat we hier met 5 lifegards 4 kinderen in de gaten houden vind ik soms wat overdreven.
Ik heb nog zoveel meer om te vertellen, maar zal het kort houden! Ik heb super veel zin in komende week. Het is ook wel heel heftig! Het duurt namelijk nog een week voordat het kamp begint voor de gewone kinderen. Sommige staffmembers gaan naar huis, anderen volgen nog trainingen. Maar ik mag helpen bij CCAR dat staat voor een naam die ik niet mag noemen! Veiligheid boven alles! Er zal maar iemand zijn die het googlet op mijn pagina komt, het vertaalt in het engels om te onderzoeken of ik geen negatieve dingen heb gezegd.. Het gaat iig om een kamp met kinderen die kanker hebben of hebben gehad. Ze brengen hun eigen counselors, verplegers en dokters mee om de kinderen zo goed mogelijk te kunnen voorzien en ontlasten van innemen van medicatie etc. Ik slaap met 9 kinderen van 7-9 in een lodge (een mooi gebouw), en 2 counselors. Ze hebben allemaal hun eigen verhaal. Sommigen zullen wat gehandicapt zijn, anderen kunnen slecht zien of horen, maar ze komen allemaal voor een fantastische week hier op kamp om alles even te vergeten en achter zich te laten. Om zich eindelijk een echt kind te voelen. Want een 7 jaar oud meisje weet misschein wel meer over het "leven" dan een vrouw van 50. Ik denk dat het heftig, gaat worden, maar er werken super leuke mensen aan mee en ik heb er ontzettend veel zin in! We hebben net het programma doorgenomen en het is geweldig opgezet. Ik kap er mee. Ga een kampvuur maken met de rest en dan heel snel slapen om de hele week te kunnen polarbearzwemmen! Inderdaad! 7 uur zal ik de hele week al in het water liggen om het ijs te breken ;)
Ik ben een beetje de Nederlandse planning kwijt, maar ik wens jullie iig heel veel plezier met de kermis (ZEGENDIEK) en voor de genen die het aangaat een fijne vaderdag!
Dikke kus Marjan
-
19 Juni 2011 - 07:23
Yvonne:
Hey weet wat nou grappig is? dat eerste denk ik ook precies elke dag, alleen andersom! Wat ben ik onwijs niet blij dat ik hier ben, wat jhrewniosvdkhngrwikvdsjfwlkeknrvsdkmjmgweroidsljfneeurnv
gforjwvnmsdnrgfdhvjiwgvs
grehsdoijfedvshsagjiwlregflksdf
graag had ik daar willen zijn. Het klinkt precies zoals verwacht, geweldig!! Gelukkig heb ik morgen het laatste tentamen, dan hard vakantie vieren (KEVELDER) en hop, in het vliegtuig naar Bodrum om Turkije en Griekenland onveilig te maken!
Maar wauw, dat je eerst nog even zo'n week gaat meemaken, heftig maar wel heel bijzonder zeg. Ik denk dat jij echt een toppertje bent daar!
Sterkte met het ijs breken! dikke kus yv -
19 Juni 2011 - 08:20
Lottieee:
Marjannieee, wat een genieten je verhalen;D Oooh en ja je moet echt met ons te doen hebben, met dat heerlijke vak methodologie! Maar over een paar dagen uitslag van de decentrale, je zult wel veel te druk zijn om daar uberhaupt bij stil te staan;p Veel plezier nog daar! Kijk alweer uit naar je volgende Amerikaanse avontuur! Xxxxxxxxx -
19 Juni 2011 - 16:44
Norie:
Hee Marzor! Wauw, het klinkt echt geweldig. Maargoed dat je nonstop bezig bent met al dat eten daar ^^ Anders kom je als een tonnetje terug. Ben erg benieuwd naar je verhalen zodra de kinderen er zijn. Spannend! En foto's? Die wil ik heel graag zien! Heel veel succes deze week en polarbearzwemze! x -
19 Juni 2011 - 19:28
Marlou:
marjan!! allereerst methodologie is echt verschrikkkeeeelijk! maarja. Van jou klinkt allemaal weer super leuk. Ook komende week lijkt me wel leuk en speciaal. Nou zwem en zingze nog he! XX -
20 Juni 2011 - 15:35
Soofje:
hoi mar heb je nog een nieuwtje?
ik wel hij is alleen niet leuk :(
rania gaat weer verhuizen
en het slechtste nieuws is nog wel dat ik haar niet kan bezoeken !!!!!!!!!!
ze gaat namelijk naar new genea
dikke X mij
P.S. schrijf je nog wat trug?
-
20 Juni 2011 - 18:55
Nienke:
Mar, wat een verhaal met duizend dingen zeg; Tof! Hier leuk om te lezen, maar nog 1000 x leuker om daar uit te voeren (i think). Wat een avonturen, nu al. Die housepartys haha, super:)!
Overigens ben ik al weer helemaal gewen(d/dt/t) aan het opzoeken van je site elke dag en je verhaaltjes te lezen. Geniet van de komende week, bijzonder zeg:). Wij gaan zorgeloos genieten van een werkweekend/kermisweekend! We smsen:). Take care, kusje.
oja; binnekort ff smsen of we op m'n verjaardag kunnen skypen? Dan zijn mal, yv en noor ook hier:). -
22 Juni 2011 - 06:38
Marijke B:
Hoi Marjan
Via de Timp ben ik op je reisverslag gestuit. Leuk zeg, om je een beetje te volgen. Wat heb je het gaaf daar, super, geniet lekker. Ik kijk al weer uit naar je volgende, groetjes -
29 Juni 2011 - 19:01
Lisa Wopereis:
Marjan, ben je al weer weg;) Super leuk hoor. Je gaat het daar vast weer leuk hebben! Hoorde dat je in Maastricht mag gaan studeren! Heel fijn of niet. Ik wens jou nog heel veel plezier en succes met alle kinderen!
( Kermis was echt super leuk!)
Groetjes Lisa -
03 Juli 2011 - 17:48
Softie:
hoi mar
ik keek straks een film
1)luister altijd naar buck
2)blijf altijd op het pad.
3)...
als je winderig bent lloop je achteraan in de rij!
rara welke film is dit?
dikke Xmij :kisblush:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
